Skip links

Blue(d)ing

Het is best als bijzonder te omschrijven, het Chinese flinterdunne tekenpapier dat ik onlangs mee naar huis bracht. Het is vrij kostelijk omdat het op rol wordt verkocht en je het geenszins per vel kan verkrijgen – of althans niet bij mijn weten. En ik ervaar het ook als betrekkelijk kostbaar vanwege zijn fragiliteit. Het vraagt om evenwicht en rust. Echt, het fluistert werkelijk om balans en een stiltebehandeling vanwege zijn gevoelige aard. Of zo voelde het alleszins voor mij aan in een allereerste kennismaking met dit, voor mij, nieuwe materiaal. Ideaal als meditatief en experimenteel instrument omdat het je ergens verplicht tot rust te komen.

 

Langs de ene zijde voelt het satijnachtig glad aan, en langs de andere kant lijkt het een … allerfijnste schuurpapiertje dat je jezelf ooit zou kunnen voorstellen. Iets dat geeneens bestaat in onze realiteit, maar enkel in je dromen of in een boek vol verhalen; want daarin is alles mogelijk. Een super-delicate structuur die ergens wel waarneembaar is en die me er bijna een flanellen ervaring aan doet overhouden. Maar dan in een extremere, bijna delicate, versie ervan. Geenszins die van de flanellen stofjes op je bed of die waaruit je pyjama misschien wel is geweven. Dit Chinese papier lijkt wel de Haute Couture onder de papiertjes.

 

Het is zo’n fijngevoelig materiaal dat het geenszins in woorden te vatten is. Misschien is mijn taal ontoereikend om er enigszins wat beduidend of zinnig over te zeggen? Of wie weet heb je dit zelf eens te gaan onderzoeken of uitproberen? Wat zou dit Chinees tekenpapier jou brengen? En wat zou jij met dit subtiele papier willen en/of kunnen doen? Ergens voel ik me al verwonderd nieuwsgierig worden naar jouw ervaringen. Wie weet kan je me er enigszins woorden over delen?

 

Hoe vaak kom jij het tegen dat je een rijke ervaring beleefde en ze nadien moeizaam onder woorden kon brengen? Op dit moment voel ik me daar best wel even in stilvallen. Hm dat papier heeft me blijkbaar, hoffelijk en fijngevoelig als het is, in z’n macht gegrepen en stilletjes gekregen. Tja, soms overkomt het me wel eens dat een beleving zo mooi is geweest dat ik ze alleen in dat moment heb kunnen ontmoeten, in stilte, en het van daaruit heel even met me heb kunnen meenemen in een herinnering. Om ze nadien langzaamaan te laten wegebben als ochtendnevel bij het ochtendgloren voor een stralend zonnige dag. Nadien kan niets dat ogenblik nog vatten … ook woorden niet … het is voorbij … en het was uniek. Uniek in zijn moment.

 

Unieke momenten ontstaan door een tijdje in stilte aanwezig te zijn en enkel te ervaren wat er op dat ogenblik is. Woorden zijn dan even onnodig en zelfs overbodig.

 

Na het papier zachtjes in rechthoekige delen scheuren volgden water, blockprintverf, penselen en een heen en weer strijken; alsof ik hele lange haren van een Rapunsel-meisje stond te borstelen. Langzaam slepend van de ene zijde naar de andere en van de andere kant weer naar de ene kant. Het talmt, het maakt een mens trager, geleidelijk en langzaam. En uiteindelijk word je onverwacht heel zacht. Net die zachtheid heeft dat Chinese papier nodig. En stilte. Verstilling. Stilte brengt vrede. Het begint dus altijd ergens bij jezelf. Vrede in jezelf. Vredig jezelf op de avond voor Kerstmis.

 

Vanuit die vredige stilte en rust wensen we jou, en je geliefden, dan ook een creatieve avond, nacht en dag. Geniet van wat er is en be_leef. Wie weet geef je jezelf straks een ‘blauw-veeg-dag’ en creëer je volop jouw eigen blauwe ding door blueing.