Skip links

Familiematter(s)

Wat familie al dan niet kan betekenen, en hoe verrassende beeldvormingen in mijn hoofd voor nieuwe tekeningen en beeldhouwwerken gaan zorgen, is als een Juliennesoep in een onbekend restaurant gaan uitproberen. De kersverse kok heeft daar onverwacht allerlei ingrediënten in gegooid waardoor ik even dien te verstillen. Even halt houden om te weten te komen wat ie daar allemaal bij elkaar heeft gemixed. Om dan alle smaakpapillen en andere zintuigen op volle kracht te laten draaien en te ontdekken wat de soep zo lekker maakt. Eén ding daarbij is zeker voor mezelf … (soep)ervaringen delen is belangrijk.

Wat er allemaal in mijn groentebouillon zit? Maakt op zich weinig uit. Alvast een stevige mix van nog te ontdekken lekkers die zelfs voor enige opschudding kunnen zorgen. Maar wat ik op dit moment echt tellen vind, is hoe familie daarop zal responderen. Family matters. Familie is belangrijk. En in iedere familie komt er wel ‘ns ‘n kwestie boven water drijven of heerst er een onuitgesproken windhoos. Er komen af en toe van die aangelegenheden voor die voor enige disharmonie zorgen. En dan is daar maar één ding mee te doen; luisteren naar welke argumenten de ander aanhaalt en luisteren naar je eigen behoeften om van daaruit je eigen conclusies te trekken.

Ik heb er geen idee van of het voor iedere kunstenaar geldt, maar voor mezelf zijn mijn beeldende werken ook ’n beetje mijn familie. Ze doen er toe! Mede omdat ze vanuit mijn zelf zijn ontstaan en een deel van mezelf zijn. In hen ligt liefdevol een deel van mijn ziel gekneed.

Mijn beelden kunnen misvormd ogen, maar ze zijn met zorg ontstaan voor wat er op een bepaald moment onbewust belangrijk leek in mijn leven. En dat maakt hen authentiek mooi. Beelden vertalen namelijk wat er onbewust in je leeft. Soms duurt het een poosje, of langer, vooraleer een mens daarachter komt. Eigenlijk was ik me daar, tot vorige week, onbewust van bewust. Tot ik wat ben tegen gekomen en me er nu bewust van ben geworden.

Een aankomende tentoonstelling organiseren en één van mijn dreumesen weer in huis kunnen halen, was een bijzonder moment voor mezelf. En niet alleen voor mezelf, ook voor mijn dochter. Als ik er op terugblik kan ik er liefdevol naar terugkijken. Mezelf weer zien thuiskomen in de herinnering van een tweejarige, mijn meest schattige ‘stekelbees’ (deel van een drieledig beeldhouwwerk). Ik heb haar bewust met de nodige, en terechte, trots van een fiere moeder omarmd.

Ze staat klaar om deel te nemen aan een expositie. Alleen zal ze nooit meer dezelfde zijn. En dat is oké. Voor iedere moeilijkheid die een mens kan tegenkomen, in zijn of haar leven, is er een oplossing voorhanden. Het enige wat daarvoor nodig is om uit te kijken en in te zien. Drie oorspronkelijke delen waarvan er maar twee zijn overgebleven riepen om een derde deel. En plots was het er. Een nieuw derde onderdeel van een geheel. Ook al is het nieuw, het is geleefd en daarmee spreekt nu het geheel een nieuwe taal. De taal van vandaag en geenszins die van gisteren. Maar de ziel, de ziel blijft … ze blijft onveranderlijk mooi.

Familie, expositie, verleden, nieuw en heden in een mix van ongekende trillingen en een thuis. Niet zomaar om het even waar. Neen, net daar, thuis, op die veilige plek, waar je gewoon jezelf kan zijn, waar je lekker ondersteboven kan gaan hangen als je d’r zin in hebt, of waar je tranen kan tuiten tot een gat in de nacht zonder dat daar enig oordeel op je over wordt afgeschoten. Familie hoort te horen, te luisteren, los te laten, respect op te brengen voor wie je bent, zonder enige voorwaarden te stellen. Ten toon stellen. Groepstentoonstelling AS WE ARE BENT … vanaf zaterdag, 30 september 2017 tot en met zondag, 29 oktober 2017.

Groepstentoonstelling AS WE ARE BENT